It's amazing!

Lieve allemaal,

Hier weer een berichtje uit het mooie Cape Town.
De week is voorbij gevlogen, maar ik heb weer fantastische dingen meegemaakt.

Dinsdag (24-03) ben ik met Veronique gaan shoppen. We wilden beide nieuwe schoenen, maar dat is hier zo makkelijk nog niet. Echte schoenenwinkels zoals in Nederland kennen ze hier niet echt. Na wat zoeken is het ons toch gelukt en zijn we naar huis gegaan met ieder een nieuw paar schoenen.
Woensdag (25-03) ben ik met Siri uit eten geweest. Na ons voorgerecht, dat zo groot was als een hoofdgerecht, zaten we eigenlijk al vol, maar hebben we toch nog voor een kleine pizza gekozen. Wat vooral al te raden was, we kregen het niet op! Het is hier gebruikelijk om het eten wat over is mee te nemen en aan iemand te geven die op straat leeft, dus die goede daad hebben we ook maar weer verricht.
Vrijdag (27-03) hebben we lekker rustig aan gedaan en een zwembad dag gehouden, heerlijk op z’n tijd!
Zaterdag stond er eigenlijk een stranddag op de planning, maar…… plannen kunnen soms veranderen. Twee andere meiden vroegen of ik zin had de Table Mountain te beklimmen. Nu ik die kans heb, moet ik hem ook aangrijpen dacht ik zo. Dus vol goede moed begonnen Rianca, Berber, Pascale en ik zaterdagochtend om 08:45 uur aan onze klim. Bepakt en bezakt met veel water en zonnebrand. Ik heb nog nooit zo afgezien!!! Het was zo’n 2,5 uur stijl omhoog in de brandende zon. Soms had je een soort van trappen, de andere keer moest je maar zien hoe je je pad creëerde. Na lekker klagen onderweg was het uiteindelijk echt zo ver en waren we boven, dat was zoooo gaaf! Ik was al eens boven geweest, maar zit voelde toch echt als een soort overwinning. Zo onsportief, als je het zo kunt noemen, als Berber en ik dan wel weer waren, zijn wij met de kabelbaan terug naar beneden gegaan terwijl de andere twee meiden te voet bergafwaarts gingen. ’s Avonds helemaal uitgeput en met een lichte zonnesteek en paracetamol mijn bed ingedoken. Zondag voelde ik me nog niet helemaal goed, maar hebben we ons toch klaargemaakt voor ons volgende uitstapje.
Zondag (29-03) zijn we naar Mzoli’s geweest, een restaurant in de Township Gugulethu. Wauw, wat was dit ook weer een ervaring! Honderden mensen, gezelligheid en vlees, heel veel vlees. Ik zal jullie het idee van Mzoli’s even uitleggen. Je komt aan en moet in de rij gaan staan om vlees te kopen, vervolgens word je vlees gebraaid (BBQ) en kun je het een tijd(je) later ophalen. Nu hadden wij echter een probleempje… De Afrikanen hadden vlak voor het weekend salaris gehad, dus er waren geen paar honderd mensen, maar wel door de 1000. Het was dus wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk stonden Pascale en ik 2,5 uur in de rij voor vlees. De anderen hadden het al voor gezien gehouden en zijn in de frisse lucht gaan staan, want het was enorm warm. Toen we aan de beurt waren (rond 16:00 uur) werden we gebeld door de meiden buiten. Het was niet zo veilig meer op straat en er waren een hoop dronken en vervelende mensen. Dus met een beetje teleurstelling zijn we uit de rij gestapt om naar de meiden buiten te gaan. Het was inderdaad niet echt prettig meer om op straat rond te lopen. Sommige mensen hadden veel gedronken en er waren veel mensen aan het schooien en bedelen. Tijd om naar huis te gaan dus! Gelukkig bleef een local bij ons wachten totdat we veilig in de taxi konden stappen. Daarna lekker pizza gegeten en naar huis gegaan.
’s Avonds zijn Rianca en ik nog ‘even’ wat gaan drinken, met wat locals. Het was een hele gezellige avond, maar een beetje laat voor de zondag, haha. Maargoed… alles moet je een keertje meegemaakt hebben. Gisteravond ben ik nog even met Anouschka naar Waterfront geweest voor wat boodschapjes en daarna op tijd mijn bed in gegaan.

Gisteren ook weer begonnen aan een nieuwe week op stage. Elke maandag is er een bijeenkomst met alle kinderen van de onderbouw. Ze zingen het schoollied, het volkslied, er worden ‘merrits’ uitgereikt aan kinderen die iets goeds hebben gedaan. Ook wordt er een verhaaltje voorgelezen. Het was de beurt aan mijn mentor om het verhaaltje voor te dragen. Ze had hier niet zo’n zin in en vroeg of ik het wilde doen. Nou, ik heb mijn angsten voor de Engelse taal nu echt overwonnen en heb mijn verhaaltje gedaan voor alle klassen en kinderen. Toen ik klaar was klapte iedereen, toch wel heel bijzonder!

Vandaag is het een rustige dag op stage. Donderdag start de tien daagse vakantie, maar het is hier blijkbaar normaal dat kinderen wat dagen van tevoren al thuis gehouden worden. We hebben dus negen absenten. Ik ben benieuwd naar de opkomst voor morgen….

Dit was het wel zo’n beetje voor nu denk ik. Na deze week (nog maar) 6 weekjes en dan kom ik alweer huiswaarts. Daar wil ik nog even niet aan denken, eerst hier nog maar eens genieten hier!

Alle kids bij Diomedon, héél veel plezier met paaseieren zoeken zaterdag! Hopelijk hebben jullie lekker weer.

Veel liefs en tot het volgende verhaaltje!

Kim

(PS: de foto’s bij het verslag komen snel, maar ik ben nu mijn harde schijf vergeten!)